Kandiller

Kandiller

Kandillerin en büyük işlevi, aydınlatmaydı. Kutsal alanlarda adak eşyası olarak tanrıya sunuluyordu. Mezarlara ise ölü hediyesi olarak konuyordu. Erken örnekleri, taştan yapılmıştı. Bunların en erken örneklerini Paleolitik Çağ’da görüyoruz. Bu zamanlarda deniz kabukları da kandil olarak işlev görüyordu. Daha sonraları, MÖ II. binde pişmiş topraktan elle yapılmaya başlandı. Kandilleri elle biçimlendirme, uzun yıllar sürdü. MÖ I. binin ilk yarısında da bir süre böyle devam etti. Çömlekçi çarkları, kandil yapımında MÖ 8. yüzyıldan başlayarak devreye girdi. Kandiller, çarkta çekildikleri için biçimleri daireseldi. Çarkla yapılan kandillerin dairesel üst bölümleri açıktı. “Discus” olarak adlandırılan bu üst bölümler, zaman ilerledikçe yavaş yavaş küçüldü. Roma İmparatorluk Dönemi’nde yağ haznesinin üzerinde küçük bir hava deliği biçimine dönüştü. Kandiller, MÖ 3. yüzyıl başlarına kadar çarkta üretildiler. Bu tarihten başlayarak kandil teknolojisinde büyük değişiklik oldu. Kandiller kalıpla biçimlendirilmeye başlandı. Böylece kandiller üzerinde çeşitli kabartmalar da yapılmaya başlandı. Genelde pişmiş topraktan yapılan kandillerin Roma İmparatorluk Dönemi’nde ve Bizans Dönemi’nde bronzdan örnekleri de çoktu.